ਸ਼ਹੀਦ ਭਾਈ ਜਸਵੰਤ ਸਿੰਘ ਖਾਲੜਾ ਨੂੰ

ਪ੍ਰਭਸ਼ਰਨਦੀਪ ਸਿੰਘ

ਹਿੱਕ ਮੇਰੀ ਅੰਮੜੀ ਦੀ
ਰੂਹ ਮੇਰੀ ਅੰਮੜੀ ਦੀ
ਸਾਂਭ ਲਏ ਕਦੀਮਾਂ ਵਾਲ਼ੇ ਬੋਲ
ਨਦੀਆਂ ਦੇ ਵੇਗ ਵਿੱਚ
ਥਲ਼ਾਂ ਦੀਆਂ ਲਹਿਰਾਂ ਉੱਤੇ
ਸਿਦਕਾਂ ਦੇ ਅੱਥਰੇ ਕਲੋਲ

ਗੁਰਾਂ ਦਿਆਂ ਤੀਰਾਂ ਤਾਈਂ
ਨੀਲੇ ਦੇ ਪੌੜਾਂ ਦੀ ਟਾਪ
ਚੁੰਮ ਗਈ ਪਵਣ ਕੋਈ ਸੋਹਲ
ਤੇਗ ਵਾਲ਼ੀ ਭੇਟਾ ਦੇ
ਵਲ਼ਵਲ਼ੇ ਬਿਸਮ ਭਏ
ਕਣਕਾਂ ਦੇ ਉੱਚੇ ਉੱਚੇ ਬੋਹਲ਼

ਅੰਬਰਾਂ ‘ਚ ਸੀਸ ਮੇਰਾ
ਨਦੀਆਂ ‘ਚ ਹਿੱਕ ਮੇਰੀ
ਪੱਤ ਮੇਰੀ ਕੌਣ ਗਿਆ ਰੋਲ਼
ਅੱਖਾਂ ਤੇ ਨਹੀਂ ਫੇਰ ਬੈਠਾ
ਗੁਰਾਂ ਦੇ ਦਰਾਂ ਤੋਂ ਮੈਂ
ਅੰਮੀਏਂ ਬਿਠਾਲੈ ਮੈਨੂੰ ਕੋਲ਼

ਯਾਰਾਂ ਦੀਆਂ ਯਾਰੀਆਂ ਦੇ
ਕਿੱਸੇ ਕੌਣ ਲਖ ਸਕੂ
ਸੌਂ ਜਾਂਦੇ ਭੈੜੇ ਅਣਭੋਲ਼
ਜੁਗ ਜੁਗ ਖੇਡ ਖੇਡ
ਸੀਸ ਭੇਟ ਕਰੀ ਜਾਂਦੇ
ਅੰਮੀਏਂ ਨੀ ਚਿੱਤ ਰਿਹਾ ਡੋਲ

ਯਾਰੀਆਂ ਦੇ ਮਾਣ ਤੋਂ ਮੈਂ
ਹੌਲ਼ਾ ਤਾਂ ਨਹੀਂ ਪੈ ਗਿਆ ਵਾਂ
ਹੰਝੂਆਂ ਨਾ’ ਜਿੰਦ ਮੇਰੀ ਤੋਲ
ਪਾੜ ਦਏ ਬੇਦਾਵੇ ਮੇਰੇ
ਸਦੀਆਂ ਦੇ ਇੱਕੋ ਹੱਲੇ
ਦੇ ਦੇ ਨੀ ਮਾਏ ਇੱਕ ਬੋਲ

ਭੀੜਾਂ ਬਉਰਾਨੀਆਂ ਤੇ
ਮੇਲੇ ਕੋਈ ਸ਼ੁਹਦਿਆਂ ਦੇ
ਗੁੰਮਿਆਂ ਮੈਂ ਅੱਖੀਆਂ ਨੂੰ ਖੋਲ੍ਹ
ਨੈਣ ਮੇਰੇ ਮੁੰਦ ਮਾਏ
ਤੱਕਣੇ ਦਾ ਤਾਣ ਆਵੇ
ਸਾਹਿਬਜ਼ਾਦੇ ਚਾਰੇ ਲਵਾਂ ਟੋਲ

ਬਾਬਾ ਦੀਪ ਸਿੰਘ ਸੂਰਾ
ਕੌਲ ਦਾ ਸੱਜਣ ਪੂਰਾ
ਖੰਡਾ ਰਿਹਾ ਜਿੰਦ ਨੂੰ ਝੰਜੋਲ਼
ਲੀਕੋਂ ਪਾਰ ਜਾਵਾਂ ਮਾਏ
ਨਾਦ ਕੋਈ ਅਲਾਵਾਂ ਐਸਾ
ਵਸ ਜਾਂ ਸ਼ਹੀਦਾਂ ਦੇ ਜਾ ਕੋਲ਼