ਹੰਝੂ ਦੀ ਲੋਅ

ਪ੍ਰਭਸ਼ਰਨਦੀਪ ਸਿੰਘ

ਹਿੱਕ ਸਾਗਰ ਦੀ ਭਰੀ ਭਕੁੰਨੀ
ਆਪਣੇ ਆਪੇ ਪਈ ਵਗੀਵੇ
ਮੈਂ ਵਿੱਚ ਮੈਂ ਦਾ ਨੂਰ
ਮੈਂ ਵਿੱਚ ਮੈਂ ਦੀ ਥਰ ਥਰ
ਅਰਮਾਨਾਂ ਦੇ ਸੁੱਤੇ ਸਾਏ
ਵਿੱਚੇ ਵਿੱਚ ਜੀਵੰਦੇ ਥੀਂਦੇ
ਨਾ ਥੀਂਦੇ ਨਾ ਜੀਂਦੇ
ਆਪਣੇ ਅੱਥਰੂ ਭਰ ਭਰ ਪੀਂਦੇ
ਅੱਥਰੂ ਦੀ ਅੰਗੜਾਈ
ਸੂਰਜ ਚੜ੍ਹਿਆ
ਮੱਥਾ ਚਮਕੇ ਬੜਾ ਜਲਾਲੀ
ਵਿੱਚ ਨਿਮਾਣੀ ਬੂੰਦੇ
ਲੁਕ ਛੁਪ ਜਾਣਾ
ਮਘਦੇ ਮਘਦੇ
ਹੰਝੂ ਦੇ ਰੰਗ
ਰੁੜ੍ਹ ਪੁੜ੍ਹ ਜਾਣਾ
ਸਿੱਕ ਜਗੇਂਦੀ
ਕੀਕਣ ਆਵਾਂ
ਹੰਝ ਦੀ ਜੋਨੀ
ਹੰਝੂ ਦੀ ਸਿੱਕ ਬਹੁਤ ਪੁਰਾਣੀ
ਮੈਂਡਾ ਚਾਨਣ ਨਵਾਂ ਨਵੇਲਾ
ਅੱਖ ਉਘਾੜੀ
ਬਾਲ ਅੰਞਾਣੇ
ਜਿੰਦੜੀ ਚਾਅ ਵਿੱਚ ਭਰੀ ਭਕੁੰਨੀ
ਚੜ੍ਹ ਚੜ੍ਹ ਜੀਂਦੀ
ਜਾਨ ਅਲਬੇਲੀ
ਜੱਗ ਰੁਸ਼ਨਾਵੇ ਉੱਚੀ ਸ਼ਾਨ
ਹੰਝੂ ਦਾ ਭਰਪੂਰ ਜਹਾਨ
ਦਿਲ ਜਲਿਆਂ ਦੀ ਜਾਨ
ਨਿਉਂਦੀ ਸਾਰੀ
ਹੰਝੂ ਦੇ ਦਰ ਉੱਤੇ
ਦਿਲਦਾਰਾਂ ਦੇ ਦੁੱਖਾਂ ਦੀ ਇਹ
ਤੋੜੀ ਭੰਨੀ
ਸੌਂ ਜਾਂਦੀ ਵਿੱਚ ਹੰਝੂ ਵਾਲ਼ੀ
ਕੋਸੀ ਬੁੱਕਲ਼।