ਪ੍ਰਭਸ਼ਰਨਦੀਪ ਸਿੰਘ
ਨਿੱਕੇ ਨਿੱਕੇ ਤਾਰਿਆਂ ਦੀ ਲੋਅ ਨਹੀਓਂ ਮੁਕਦੀ
ਸਾਗਰਾਂ ਦੇ ਸੌਂ ਗਏ ਨੀਰ
ਸਖੀਏ,
ਕਿਹੜੇ ਰੰਗ ਵਗਦੀ ਸਮੀਰ।
ਨਿੱਕੇ ਨਿੱਕੇ ਤਾਰਿਆਂ ਦੀ ਲੋਅ ਨਹੀਓਂ ਮੁੱਕਦੀ
ਸੁੱਤਿਆਂ ਸਰਾਂ ਨੂੰ ਜਾਏ ਝੂਣ
ਸਖੀਏ,
ਸਾਗਰਾਂ ‘ਚ ਕਾਹਤੋਂ ਆਏ ੳੂਣ।
ਨਿੱਕੇ ਨਿੱਕੇ ਤਾਰਿਆਂ ਦੀ ਲੋਅ ਨਹੀਓਂ ਮੁਕਦੀ
ਕਿੱਥੇ ਕਿੱਥੇ ਟੋਲਦੇ ਨੇ ਮੀਤ
ਸਖੀਏ,
ਝਿਮ ਝਿਮ ਆਂਵਦੇਂ ਨੇ ਗੀਤ।
ਨਿੱਕੇ ਨਿੱਕੇ ਤਾਰਿਆਂ ਦੀ ਲੋਅ ਨਹੀਓਂ ਮੁੱਕਦੀ
ਮੁੱਕ ਗਏ ਨੇ ਦੁਨੀ ਦੇ ਕਲੋਲ
ਸਖੀਏ,
ਜਗਦੇ ਕਦੀਮਾਂ ਵਾਲੇ ਬੋਲ।
ਨਿੱਕੇ ਨਿੱਕੇ ਤਾਰਿਆਂ ਦੀ ਲੋਅ ਨਹੀਓਂ ਮੁੱਕਦੀ
ਸਾਡੇ ਉੱਤੇ ਸੱਜਰਾ ਮਲਾਲ
ਸਖੀਏ,
ਜਿੰਦੜੀ ‘ਚ ਬਲ਼ਦੀ ਮਸ਼ਾਲ।
ਨਿੱਕੇ ਨਿੱਕੇ ਤਾਰਿਆਂ ਦੀ ਲੋਅ ਨਹੀਓਂ ਮੁੱਕਦੀ
ਇਕ ਖਿਣ ਡੁੱਲ੍ਹ ਜਾਂਦਾ ਨੂਰ
ਸਖੀਏ,
ਜਿੰਦ ਸਾਡੀ ਹੋਈ ਭਰਪੂਰ।
ਨਿੱਕੇ ਨਿੱਕੇ ਤਾਰਿਆਂ ਦੀ ਲੋਅ ਨਹੀਓਂ ਮੁੱਕਦੀ
ਡਾਢਿਆਂ ਮੁਸਾਫ਼ਰਾਂ ਦੇ ਬੋਲ
ਸਖੀਏ,
ਇਕ ਪਲ ਬਹਿ ਜਾਈਂ ਕੋਲ।
No comments:
Post a Comment